Cmentarze Polskich Uchodźców w Tanzanii odnowione dzięki MKiDN

 

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego sfinansowało odnowienie trzech Cmentarzy Polskich Uchodźców położonych w Tengeru, Ifunda oraz Bigwa w Tanzanii, na których łącznie pochowanych zostało 177 osób trzech wyznań: rzymsko-katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego. Prace zostały zrealizowane pod nadzorem Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Der es Salaam.

 

Rys historyczny

Ludność polska, ewakuowana w 1942 roku z terenów Związku Sowieckiego do Iranu, była kierowana do osiedli w Indiach, Afryce, Meksyku i Nowej Zelandii. W lipcu 1942 roku rząd brytyjski, w porozumieniu z gubernatorami Tanganiki, Kenii, Ugandy i Nyasy, wyraził zgodę na osiedlenie się na czas wojny na ww. obszarach polskich uchodźców. Pierwsi Polacy przybyli do Afryki 27 sierpnia 1942 roku. Pod koniec 1944 roku w Afryce Wschodniej przebywało ponad 13 000 obywateli polskich, tworząc najliczniejszą na tym obszarze mniejszość pochodzenia europejskiego. Istniało tam sześć stałych osiedli  uchodźczych, jak również kilka obozów przejściowych.

 

Opieka nad Polskimi Miejscami Pamięci

Sprawowanie opieki, budowa, remonty czy prace konserwatorskie obejmujące Polskie Miejsca Pamięci Narodowej położone poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej leżą w kompetencjach Wydziału ds. Miejsc Pamięci za Granicą w Departamencie Dziedzictwa Kulturowego za Granicą i Strat Wojennych. Do jego zadań należy także prowadzenie poza Polską prac archeologiczno-ekshumacyjnych i identyfikacyjnych związanych z martyrologią narodu polskiego oraz realizowanie zadań wynikających z umów międzynarodowych dotyczących miejsc pamięci narodowej, w tym grobów i cmentarzy wojennych poza granicami RP.

W planach Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego jest odnowienie w najbliższych latach wszystkich Cmentarzy Polskich Uchodźców położonych w Afryce Wschodniej.

 

 

powrót