W uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej profesor Mieczysław Porębski został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W uroczystości jubileuszowej z okazji 90. urodzin wybitnego historyka, krytyka i teoretyka sztuki uczestniczyła wiceminister kultury Monika Smoleń.
Wiceminister Monika Smoleń wręcza prof. M. Porębskiemu Złoty Medal Gloria Artis
Mieczysław Porębski urodził się 31 marca 1921 w Gnieźnie. W 1938 r. rozpoczął studia historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie okupacji uczęszczał do Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Krakowie, gdzie spotkał artystów stanowiących trzon późniejszej tzw. Grupy Krakowskiej, którym później towarzyszył swą działalnością krytyczną przez następne pół wieku. Współpracował z podziemnym teatrem Tadeusza Kantora, uczestniczył w premierze "Balladyny". W 1944 r. został aresztowany za działalność konspiracyjną. Przez resztę wojny był więziony w obozach koncentracyjnych Gross-Rosen i Sachsenhausen.
Po wojnie ukończył studia. W latach 1950-69 wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1952-1957 był redaktorem "Przeglądu Artystycznego". W 1970 r. wrócił do Krakowa, gdzie objął katedrę historii sztuki nowoczesnej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Cztery lata później został kuratorem w Muzeum Narodowym w Krakowie, był współtwórcą ekspozycji sztuki polskiej XIX i XX wieku w Sukiennicach. Od 1990 r. jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Na XXVIII Biennale w Wenecji w 1956 r. otrzymał międzynarodową nagrodę krytyki.
Prof. Porębski zajmuje się głównie sztuką XIX i XX wieku oraz teorią sztuki. Stworzył m.in. pojęcie "ikonosfera"- oznaczające wizualne środowisko człowieka, całokształt otaczających go obrazów. Do jego najważniejszych publikacji należą: "Sztuka naszego czasu" (1956), "Malowane dzieje" (1962), "Granica współczesności" (1965), "Pożegnanie z krytyką" (1966), "Kubizm" (1966), "Ikonosfera" (1972), "Interregnum" (1975), "Sztuka a informacja" (1975), "Dzieje sztuki w zarysie (t. I -1976 i t. III-1988)), "Polskość jako sytuacja" (2002).
Dwie książki poświęcił przyjaciołom artystom. "Deska" (1997) - to opowieść i rozmowy z Tadeuszem Kantorem, druga to "Nowosielski" (2003) - zbierająca wszystkie wcześniej rozproszone, a także niepublikowane teksty Porębskiego o tym malarzu.