Jubileusz Tadeusza Różewicza

24-10-2011

Pierwsze w Polsce wykonanie utworu Udo Zimmermanna "Pieśń na orkiestrę i sopran - Ein Zeuge der Liebe, die besiegt den Tod" do poezji Tadeusza Różewicza uświetniło uroczysty koncert z okazji 90. rocznicy urodzin poety, który odbył się 23. października br. w Operze Wrocławskiej. Skierowany do Jubilata list gratulacyjny prezydenta Bronisława Komorowskiego odczytał minister kultury Bogdan Zdrojewski.

Przed rozpoczęciem koncertu minister Bogdan Zdrojewski podkreślił, że wrocławianie są bardzo dumni z Różewicza, z jego aktywności, pisarstwa, poczucia humoru i "przede wszystkim z podziwianej przez nas bystrej obserwacji, często niezwykle krytycznej, ale bardzo prawdziwej". "Chciałem wyrazić swój ukłon wobec pana Tadeusza Różewicza i życzyć mu dużo zdrowia. Wiem, że nie lubi jubileuszy, ale przez dzisiejszy koncert chcemy mu powiedzieć, że wszystko, co zbudował, co stworzył jest bliskie naszemu sercu i ta pamięć jest niezwykle głęboka i niezwykle ciepła" - mówił minister. Jubilata zabrakło na koncercie, ale na widowni zasiadła m.in. jego żona i syn.

Niemiecki kompozytor i dyrygent Zimmermann - bliski przyjaciel Tadeusza Różewicza - poprowadził koncert, w czasie którego wystąpiła Aleksandra Kubas. Widzowie wysłuchali kameralnego utworu instrumentalnego "Sieh, meine Augen" - Reflexionen für Kammerorchester nach Ernst Barlach. W programie znalazły się także pieśni do poezji Tadeusza Różewicza na baryton - wystąpił Mariusz Godlewski i fortepian, za którym zasiadła Justyna Skoczek. Fragmenty poezji Różewicza zabrzmiały w interpretacji aktorów Kingi Preis i Macieja Tomaszewskiego.

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku (łódzkie).  Gdy wybuchła wojna, jako 18-latek wstąpił do Armii Krajowej.  Po wojnie zdał maturę i zaczął studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutował w 1947 r. tomem "Niepokój".  Kolejne tomy wierszy to „Pięć poematów" (1950), "Czas, który idzie" (1951), "Wiersze i obrazy" (1952), "Równina" (1954).

Do polskiego dramatu Różewicz wprowadził nowy typ bohatera - często bez wyraźnie określonej tożsamości, biernego i nieuporządkowanego wewnętrznie.  Poza napisaną w 1959 roku "Kartoteką" najsłynniejsze sztuki jego autorstwa to m.in. "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka", "Do piachu".

Od 1968 r. Tadeusz Różewicz mieszka we Wrocławiu, publikuje głównie na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu".

W latach 90. ogłosił dramaty "Kartoteka rozrzucona" i "Palacz" (oba w 1997 roku), zbiory wierszy "Płaskorzeźba" (1991), "Zawsze fragment. Recycling" (1998) i "Matka odchodzi" (1999), za który poeta otrzymał Literacką Nagrodę Nike w 2000 roku. W ostatnim dziesięcioleciu ukazały się m.in. poemat "Nożyk profesora" (2001), "Szara strefa" (2002) i "Wyjście" (2004).

Za swoją twórczość był wielokrotnie nagradzany, m.in. Nagrodą Polskiego PEN-Clubu (1997), Wrocławską Nagrodą Poetycką Silesius za całokształt twórczości (2008) i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2009).
 



powrót

Warto przeczytać