Wystawa umożliwia pokazanie publiczności niemal 180 odbitek, w tym licznych cennych dzieł wypożyczonych z Muzeum Narodowego w Warszawie. Powstałe między końcem XVI i początkiem XX wieku grafiki wyeksponowane na wystawie są świadectwem kilkusetletniej tradycji rozwoju sztuki rytowniczej we Francji. Udostępnione zostały między innymi ryciny warsztatowe tak wybitnych artystów, jak Claude Lorrain, Jacques Callot, Claude Mellan, Abraham Bosse, Jean-Jacques de Boissieu, Honoré Daumier, André Derain. Zobaczyć można także grafiki wzornikowe i projekty architektoniczne autorstwa Jeana Le Pautre’a, Jeana Marota, Daniela Marota, a także kompozycje reprodukcyjne, których twórcami byli chociażby tacy utalentowani rytownicy, jak Nicolas Beatrizet, Robert Nanteuil, Gerard Edelinck, Antoine Masson, Sébastien Leclerc, Pierre Aveline, Laurent Cars.
Celem wystawy jest nie tylko prezentacja zabytków sztuki, ale również próba przedstawienia za ich pomocą zmieniającego się obrazu Francji w czasach nowożytnych i w XIX wieku, sportretowania jej mieszkańców, miast i pejzaży. Reprodukcje obrazów oraz ryciny towarzyszące dziełom drukowanym – od mitologii i Biblii po publikacje naukowe, których najbardziej znanym przykładem jest Encyclopédie, ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers (Wielka encyklopedia francuska) – pozwalały nadawać materialny kształt uchwyconym w słowach wzlotom ducha wieszczów, proroków, poetów, pisarzy, a także ideom i projektom filozofów, uczonych, inżynierów. Wpływ francuskich architektów i rzemieślników wszelkich profesji na rozprzestrzenianie się stylów artystycznych, mód był możliwy dzięki graficznym wzorcom dzieł sztuki, które powielano masowo oraz rozprowadzano szlakami handlowymi i przez kontakty towarzyskie.